سو به سو

:::

در تسخير هرگز
هرکدام
بسوئی،
نی لبک،
سنتور،
تمبک.

:::

:::

خانه ای که با تمام بزرگی
از سکنه اش
کوچکتر است،
منظور
خانه ی ماست.

آری،
اما
حالِ اهل خانه است،
که خانه را
اینچنين صغير
کرده است.

درختان نارنج
و
پرتقالش،

گلهاي ياس
و
کاغذيش،

ريحان
و
بنفشه،

حوض آبی
و
پاشوره هايش،

نشستن کبوتران ياکريم
پای صحبت گنجشکانش،

و

جن های سياه و سفيدش
که
از طبقات بالا
تا ته حياط،
گاه به ميهمانی،
گاه به ناله و عزا،
سم می زنند،

و

ما
خالی از صحبت اغيار،
گاه به مستی،
گاه به حمد و ثنا،
راز دل
به
ستارگان شب
می گوئيم.

:::